ดอกไม้...กับผีเสื้อ

ณ ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง ที่เต็มไปด้วยต้นไม้พืชพรรณและสัตว์ป่านานาชนิด ผีเสื้อตัวหนึ่งกำลังบินหาดอกไม้สวยๆเพื่อที่จะได้กินน้ำหวานของดอกไม้เป็นอาหาร และแล้วผีเสื้อก็ได้พบกับดอกไม้ดอกหนึ่งกลางป่า
“สวัสดีจ้ะดอกไม้ ขอให้ฉันได้กินน้ำหวานของเธอเป็นอาหารหน่อยนะ” ผีเสื้อตัวน้อยพูด
ดอกไม้ยิ้มและตอบไป “ได้เลยจ้ะ ธรรมชาติสร้างฉันให้มีน้ำหวานไว้สำหรับเป็นอาหารของเธออยู่แล้ว”
เมื่อผีเสื้อกินน้ำหวานจนอิ่มแล้วก็บอกลาดอกไม้และกำลังจะบินจากไป “ขอบคุณนะดอกไม้ ที่ให้ฉันได้กินน้ำหวานของเธอ”
“ยินดีจ้า พรุ่งนี้มาใหม่นะ ฉันมีน้ำหวานให้เธอกินทุกวันนั่นแหละ จนกว่า....” ดอกไม้นิ่งเงียบไป
“จนกว่าอะไรหรอ” ผีเสื้อถามด้วยความสงสัย
“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ”
“งั้นพรุ่งนี้ฉันจะมาใหม่นะ” แล้วผีเสื้อก็บินจากไป
และวันต่อๆมา ผีเสื้อตัวน้อยก็มากินน้ำหวานจากดอกไม้ดอกเดิม ทุกวัน ทุกวัน.....นานวันเข้า ผีเสื้อและดอกไม้ก็ได้กลายเป็นเพื่อนกัน เขาทั้งสองมีความสุขมาก แต่ผีเสื้อกลับไม่รู้เลยว่ากำลังจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับดอกไม้
และวันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่ง ที่ผีเสื้อมาพบกับดอกไม้เหมือนอย่างเคย ทว่าผีเสื้อต้องประหลาดใจกับการได้พบกันครั้งนี้
“ดอกไม้ ทำไมสีของเธอดูไม่สดใสเหมือนแต่ก่อนเลยล่ะ” ผีเสื้อเอ่ยถามด้วยความแปลกใจหลังจากที่เขาเห็นว่าดอกไม้เริ่มไม่สีสดเหมือนแต่ก่อนและเริ่มมีสีำน้ำตาลเข้ามาแทน
“ก็ฉันเป็นดอกไม้ เมื่อบานเต็มที่แล้ว ต่อไปฉันก็ต้องร่วงโรยเป็นธรรมดา”
“นั่นสินะ เธอต้องร่วงโรยไปเป็นธรรมดา ต่อไปนี้เราคงไม่ได้เจอกันอีกแล้วสินะ” ผีเสื้อร้องไห้
“อย่างร้องไห้สิ ผีเสื้อตัวน้อย ฉันดีใจนะที่ได้เป็นเพื่อนกับเธอ ถึงเวลาของเรามันจะน้อยไปก็ตาม”
“ถ้าได้เจอกันเร็วกว่านี้ ฉันกับเธอก็คงได้อยู่ด้วยกันนานกว่านี้แล้วสินะ” ผีเสื้อพูดเบาๆพร้อมกับน้ำตาที่ยังไหลอยู่ ดอกไม้ยิ้มและตอบว่า “มันจะเป็นไปได้ยังไง ถ้าเราเจอกันเร็วกว่านี้ บางทีเธออาจจะยังเป็นแค่หนอน หรือไม่ฉันก็อาจจะยังเป็นเมล็ดอยู่ ฉันคิดว่า นี่คงเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดแล้วที่เราได้พบกัน ถ้าเร็วไปหรือช้าไป เราอาจจะไม่ได้รู้จักกันเลยก็ได้นะ” หลังจากที่ดอกไม้พูดจบร่างกายของเธอก็เริ่มร่วงโรยลงไป และดอกไม้ก็พูดกับผีเสื้อเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่เธอจะต้องจากไปตลอดกาล “ยินดีที่ได้รู้จัก”